کارگران شهرهای بزرگ باید بیشتر حقوق بگیرند
وی افزود: مساله دوم اینکه منطقی نیست کارگری که در کلان شهرها و با آن هزینه مسکن زندگی میکند با کارگری که در یک شهر کوچک زندگی میکند یک مقدار دستمزد بگیرد. کارگری که در تهران و اصفهان زندگی میکند از منظر مسکن مشکلات خیلی بیشتری دارد و نباید با کسی که در یک شهر کوچک زندگی میکند یک اندازه حقوق بگیرند.
رئیس مرکز بهبود کسب و کار وزارت امور اقتصادی و دارایی یادآور شد: زیر ساخت سازی این حوزه ایجاد شدنی است و اگر دیگران با اصل این مساله مخالف هستند که دولت را شرمنده کارگران کرده است میتوانند بهانه بیاورند که زیرساخت و شرایط نیست و بهانههای زیادی میشود آورد که به این وضع موجود دست نزنیم. در قانون کار این بحث آمده است ولی هنوز دولتها نتوانستند این امر را اجرا کنند اما نباید وضع موجود را که تولید و کارآفرینی را سرکوب میکند را ادامه دهیم. در بخش دستمزد منطقهای فرایند به درستی انجام نمیشود.
وی اظهار کرد: درست شدن اوضاع کشور با چوب جادویی میسر نمیشود و باید فرآیندها تک به تک اصلاح شود. باید کاری کنیم که کارآفرینها فعالیت بهتری داشته باشند و دست بازتری برای حمایت داشته باشند. در زمینه دستمزد منطقهای نگاه ما بیشتر نگاه عادلانه است. درست نیست که کارگری که میتواند مسکن یک میلیونی اجاره کند با کارگری که در تهران هشت میلیون هزینه مسکن میدهد به یک اندازه حقوق بگیرند.
وی گفت: باید مطالعه مفصل و مستقیم و دقیقی در این حوزه انجام دهیم و دستمزد تهرانی باید بیشتر از روستایی باشد. وضع موجود وضع ایده آلی نیست. تولید و سرمایه گذاری اشتغالزا و اداره واحدهای اشتغالزا دشوار است. در این وضعیت قدرت چانه زنی کارگران نیز محدود است. زیرا کارفرما نیاز زیادی به کارگر ندارد و تولید زیاد برای او صرفه اقتصادی ندارد.
این مسؤول ادامه داد: وقتی تقاضا برای نیروی کار کم است همیشه کارگران مجبور هستند به چانه زنی هستند. کارگر و کارفرما و دولت باید موانع تولید اشتغالزا را از بین ببرند. باید وضع موجود را به سمت مطلوب به هم بزنیم و اینکه برای یک تغییر سازنده این همه گارد گرفته شود اصلاً مطلوب نیست.
وی گفت: خلاصه طرح این است که درصد رشد دستمزد در روستا و شهرهای کوچک نباید مساوی تهران و مشهد و کرج باشد. این مساله گام اولیه است و قرار نیست در یک روز همه مشکلات از جمله مسکن را حل کنیم. اول باید عدالت را در سطوح اولیه حل کنیم.
وی ادامه داد: تولید اشتغالزا در کشور توسط قوانین ضد تولید و مسائل دیگر سرکوب میشود. عرض ما این است که از دولت فقط نخواهید که حال کارگران را بپرسید ولی بحث اصلی معیشت است. مطالبه اصلی کارگران و کارفرمایان باید این باشد که از ما بخواهید موانع تولید اشتغالزا را حل کنیم و بپرسید چرا صنایع توسعه نمییابد و چرا مسکن را کالای سرمایهای میدانیم و نه مصرفی؟ باید از دولت بخواهیم که چرا نتوانسته است که مسکن را از کالای سرمایهای خارج کند.
وی اظهار کرد: شأن کارگر زمانی بالا میرود که تقاضا برای کارگر افزایش یابد که قدرت چانه زنیاش بیشتر شود.