دبیر و عضو هیات امنا خانه صنعت معدن تجارت جوانان ایران درباره عضویت ایران در سازمان بریکس گفت: « پنجره تنفسی بریکس به معنی بی نیازی از اقتصاد بین‌الملل و بی توجهی به روابط با غرب نیست»
چین به زودی به اقتصاد اول جهان تبدیل می‌شود
به گزارش روابط عمومی خانه صنعت، معدن و تجارت جوانان ایران به نقل از فابانیوز، رضا امیدوار تجریشی دبیر و عضو هیات امنا خانه صنعت معدن تجارت جوانان ایران به بررسی وضعیت ایران در این گروه پرداخته که در ادامه می خوانید:
ماهیت پیمان بریکس چیست و عضویت ایران در این گروه از چه درجه اهمیتی برخوردار است؟
پیمان‌های بین کشورها، پیمان‌هایی سیاسی، اقتصادی و اجتماعی است. پیمان‌ها از هم‌نشینی و اجماع به وجود می‌آیند و از مباحث اقتصادی و اجتماعی خالی نیستند. امروزه تمام جنگ‌های دنیا ماهیت اقتصادی دارد. چرا اوپک به راه افتاد؟ اعضای اوپک با اتکا به اقتصاد نفتی و تولید نفت خود به دنبال نقش آفرینی در بازار جهانی بودند. بریکس نیز توسط قدرت‌های اقتصادی نوظهور تشکیل شده است. چین، روسیه، برزیل، هند و آفریقای جنوبی کشورهایی در حال رشد با تولید ناخالص داخلی (Product Gross Domestic) بالا هستند که در اقتصاد دنیا حرفی برای گفتن دارند.
حضور هند و چین، دو کشوری که با آمریکا رقابت اقتصادی دارند در بریکس قابل توجه است. هند در حوزه انفورماتیک در رقابتی تنگاتنگ با شرکتهای آمریکایی است. درباره چین پیش‌بینی شده است که به زودی به اقتصاد اول جهان تبدیل خواهد شد.
نکته بعدی در مورد بریکس جمعیت بالای کشورهای عضو است. بین نیروی انسانی و رشد اقتصادی، ارتباط قوی وجود دارد. این ظرفیت می‌تواند در قبال قدرت نمایی غرب و زورگویی اروپایی‌ها و آمریکا از فشارهای وارده بکاهد.
اگر نقشه جهان را با نگاه پیمان‌ها بررسی کنیم متوجه می‌شویم که پیمان‌های اقتصادی قدرتمندی در شرق آسیا شکل گرفته و به سمت خاورمیانه، جنوب آفریقا و آمریکای جنوبی کشیده شده است. با این نگاه می‌توان از شرایط جنگ سرد اقتصادی سخن گفت.
بهره بردن ایران مواهب عضویت در بریکس، الزاماتی دارد
پیش‌بینی شما درباره آثار عضویت ایران در بریکس چیست؟ با توجه به وضعیت سیستم مالی و بانکی ایران و قرار داشتن ایران در لیست سیاه سازمان مالی-بانکی بین‌المللی FATF و تحریم‌های آمریکا؛ کشور چگونه می تواند از عایدات پیوستن به این اتحادیه منطقه‌ای بهره ببرد؟
چرا پیشنهاد ایران، عربستان و امارات برای پیوستن به بریکس مورد توجه قرار می گیرد؟ به این دلیل که جزو کشور های تولید کننده نفت هستند و در قیمت گذاری انرژی تاثیر گذارند. مصرف کننده‌های عمده این نفت یعنی هند و چین و برزیل هم در این پیمان هستند. بهره بردن ایران از مواهب پیوستن بریکس الزاماتی دارد. ایران باید در باشگاه جهانی اقتصاد حرفی برای گفتن داشته باشد، از این رو باید دست و پای اقتصاد از بند ، تحریم‌ها یا محدودیت‌های دیگر باز شود.
برای حضور در باشگاه جهانی اقتصاد باید FATF را بپذیریم. برخی اصرار دارند ایران نباید عضو FATF شود و بهانه می‌آورند و کمک‌های ایران به محور مقاومت را دلیلی برای تحمیل خواسته خود می‌شمارند. اما کمک ایران به محور مقاومت با تراکنش و به شیوه کارت به کارت نیست!
در مورد FATF باید از نگاه های تخصصی و شبکه بانکی کشور مشورت گرفت. چه بسا بانک مرکزی هم با این موضوع مشکلی ندارد. شبکه بانکی در جهان مستقل است. باید این مسائل را حل کنیم و هزینه هایی را که روی دوش اقتصاد سوار شده کاهش بدهیم. امروزه نپذیرفتن اف ای تی اف خود تحریمی است. یکی از مزیت‌های عضویت ایران در بریکس یا پیمان شانگهای این است که فشار ایران برای خنثی کردن تحریم‌ها را بیشتر می کند. ایران با عضویت در این پیمان‌ها کالا می دهد و کالا می گیرد و صادرات و واردات اش را در بازاری تهاتری پیگیری می کند.
ایران زنجیره تامین بوجود آورده است و می‌تواند در قالب کشورهای عضو بریکس شبکه‌ای بانکی نیز داشته باشد. اجرای همین مراحل از اثر تحریم‌ها می کاهد.
اما پنجره تنفسی که زیر سایه عضویت در پیمان‌هایی نظیر شانگهای و بریکس برای ایران گشوده شده نباید از منظر دولتمردان و تصمیم گیران به معنی بی نیازی به اقتصاد بین الملل و بی توجهی به روابط با غرب باشد. مجلس و دولت باید ضمن استفاده بیشتر ازظرفیت اقتصادی ناشی از این پیمان‌ها، به فکر حل مشکلات با غرب باشند.
ایران در حوزه صنایع نرم، نرم افزاری، فین تک، مالی، بانکی و استارتاپی نیازمند اتصال به شریان‌های خارجی و بین المللی این حوزه‌ها است
چگونه می توان از ظرفیت اقتصادی بریکس بهره برد تا این اتحاد هم نهایتا به مسیر مبادله‌های پایاپای قبلی منتهی نشود؟
من در گفت‌و‌گویی تلوزیونی خطاب به سخنگوی دولت گفتم که از آقای رییس جمهور انتظار می‌رود در سفرها هیات‌های تجاری از بخش خصوصی را با خود همراه کنند. نباید تنها به همراهی شرکتهای دولتی و خصولتی اکتفا کرد.
ایران باید تعداد رایزن‌های اقتصادی‌اش را در کشورهای عضو شانگهای و بریکس بیشتر کند. استارت زدن کار اقتصادی با این کشورها با حضور یک رایزن اقتصادی میسر نمی‌شود. باید همزمان چندین نفر در حوزه‌های مختلف کار کنند.
ایران باید مراکز تجاری اختصاصی‌اش را گسترش دهد. نیازهای صنعت و توانایی‌هایش باید پیش از این هم احصا می‌شد. امروز باید در این کشورها مقاصد تولیدات ایران را جست‌وجو کنیم.
ایران در حوزه صنایع نرم، نرم افزاری، فین تک، مالی، بانکی و استارتاپی نیازمند اتصال به شریان های خارجی و بین المللی این حوزه است. باید خدمات خوب بگیریم و صادرات فنی و مهندسی داشته باشیم. بریکس باید از این جنبه‌ها برای ایران مثبت باشد. بهره‌مندی از این مواهب به هوشمندی و سرعت بالا نیاز دارد. نباید در بروکراسی اداری و کمیسیون‌ها و کارگروه‌ها قفل شویم.
اینکه ارگانی دولتی حال و حوصله شرکت در این جلسات را دارد یا نه؟ این مسائل ما را از دستیابی به مواهب بریکس محروم می‌کند. باید گلوگاه های کار را به بخش خصوصی به خانه‌های صنعت و معدن، اتاق بازرگانی، اتاق اصناف، بانک‌ها و تشکل‌های تخصصی واگذار کنند.
دولت در این مرحله باید در نقش ناظر و تسهیل‌گر قرار ظاهر شود، مشوق بگذارد و صادرات و واردات کالاهای ارزشمند را رصد کند.