امیر جهانیاقتصاد گیگی (Gig Economy) یا «اقتصاد مشارکتی»، هنوز وارد بسیاری از فرهنگ لغت‌ها نشده است. دیکشنری کمبریج این بخش اقتصاد مشارکتی را این‌گونه تعریف می‌کند: «روشی از اشتغال که در آن به جای کار کردن برای یک کارفرمای مشخص، افراد به کارهای پاره‌وقت و جدا از یکدیگر مشغول می‌شوند که هر کدام از آنها درآمد مجزای خود را دارند.»این شیوه جدید از قرارداد میان کارگر و کارفرما به رغم تمام مزایایی که برای هر دو طرف پدید آورده است، در عین حال انتقادهای جدی نیز به آن وارد می‌شود. این‌گونه مشاغل که پاره وقت طبقه‌‌بندی می‌شوند، امروزه به نحو قابل ملاحظه‌ای تبدیل به مشاغل تمام وقت شده است که تعداد زیادی از کارکنان خود را به‌صورت کامل در اختیار می‌گیرد. به همین خاطر نیز دغدغه‌ها نسبت به آینده کارکنان در اقتصاد مشارکتی بیش از پیش افزایش یافته است. اتحادیه‌های کارگری در اقصی نقاط دنیا در حال فشار آوردن به نهادهای حاکمیتی هستند تا بستری قانونی برای برخورداری این کارگران از حداقل‌های حقوق کارگری نظیر بیمه، تعطیلات با حقوق، از کارافتادگی و … فراهم آورند. فشارهایی که البته بعضا با موفقیت نیز مواجه شده است و این چشم‌انداز را ترسیم می‌کند که تعادل جدیدی در بازار عرضه و تقاضای کار در اقتصاد مشارکتی ایجاد شود. باشگاه اقتصاددانان در پرونده امروز خود به اقتصاد مشارکتی و جوانب آن پرداخته است.
